Proučavanjem stanovništva bavi se demografija. Razvoj ove nauke počeo je sredinom XIX veka. Njen osnovni zadatak je merenje i objašnjenje rasta, odnosno opadanja stanovništva. Tri ključna procesa od kojih zavisi kretanje broja stanovnika su natalitet (rađanje), mortalitet(umiranje) i migracije (preseljenje). Pored toga, demografija ispituje osobine stanovništva, odnosno raspored stanovništva prema raznim obeležjima kao što su pol, starost, bračno stanje, imovinsko stanje, radni status, obrazovanje itd. Iako su rađanje i smrt biološke činjenice, njihovo ispoljavanje prevashodno zavisi od društvenih faktora. Zbog toga se demografija nalazi u tesnoj vezi sa sociologijom. Pored toga, kao što smo videli, promene demografskih promena najdirektnije se odražavaju na ekologiju. Najzad, statistika predstavlja osnovni metod koji demografija koristi za analizu podataka o stanovništvu.
Demografski podaci o veličini i socioekonomskim karakteristikama stanovništva, domaćinstava, naselja itd., dobijaju se prvenstveno analizom popisa stanovništva. Popis (cenzus) jeste organizovano prikupljanje podataka o stanovništvu koje organizuje država u redovnim vremenskim intervalima (obično svakih deset godina ). Prvi popisi vršeni su još u Vavilonu, starom Egiptu i Rimskom carstvu, pre svega za poreske i vojne potrebe i obuhvatali su samo odraslo muško stanovništvo. Vitalna statistika je drugi izvor demografskih podataka. Ona analizira podatke o rođenim, umrlim, ali i venčanim i razvedenim licima. Ovi podaci prikupljaju se na opštinskom nivou svakodnevno, a analiziraju se i prezentuju na godišnjem nivou.
Demografija 